پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

همتی ضمن اشاره به قوانین ممنوعیت تردد‌ها و عدم توانایی دولت قبل در اعمال آن گفت: ما در خصوص قرنطینه کرونایی با دولت قبل صحبت کردیم و از آن‌ها پرسیدیم که تا کی می‌توانیم به مردم بگوییم که در قرنطینه بمانند؟ بسیاری از جمعیت ایران قشر فقیر آسیب‌پذیری هستند که در یک اقتصاد شکننده زندگی می‌کنند، تا کی می‌توانیم از آن‌ها بخواهیم که در خانه بمانند؟ بحث اساسی در مدیریت کرونا این است که دولت بگوید تا چه زمانی منابع دارد که از مردم حمایت معیشتی کند؟ و صریحا بگوید که چه حمایتی از افرادی می‌کند که باید کارگاه و مغازه‌های خود را ببندند؟

سیاست خارجی و به‌تبع آن سیاست داخلی در سکوت عمیقی فرو رفته است. شرایط به‌گونه‌ای است که هیچ کنش سیاسی داخلی و خارجی، خارج از محدوده بیماری کرونا معنا و مفهومی ندارد. گویا همه وقایع ناگوار پایانی سال 98 به نقطه جوش خود رسیده و مردم بعد از عبور از حوادث آبان‌ماه، سقوط هواپیمای اوکراینی و ترور سردار سلیمانی به گرانیگاه بحرانی رسیده‌اند. گرانیگاهی که با هستی و نیستی و با بود و نبودشان گره خورده است. به‌گفته استفان والت، بدیهی‌ترین موضوع در شرایط کنونی این است که دولت‌ها همچنان قدرت اصلی در صحنه سیاست جهانی هستند. هرچند دانشمندان و نظریه‌پردازان باور دارند که در دنیای امروز از نقش دولت‌ها در روابط بین‌الملل کاسته شده و بازیگران دیگری از‌جمله نیروهای اجتماعی، سازمان‌های غیرحکومتی، شرکت‌های چندملیتی، تروریست‌های بین‌المللی و بازار جهانی، در حال تضعیف حاکمیت دولت‌ها هستند و چیزی نمانده که دولت‌ها به زباله‌دانی تاریخ بروند.

آنگونه که مرور اخبار جهانی نشان می‌دهد از حدود روزهایی در ژانویه٢٠٢٠، کرونا جای پایی در ایران ما پیدا کرده و فقدان درک ابعاد فاجعه در راه، از یک‌سو و اختلاف نظر مدیریت‌های چندگانه در ایران که متأسفانه از قواعد گفت‌وگوی سازمانی پیروی نمی‌کند، از دیگر سوی، جامعه را از وضعیت پیشگیری به وضعیت جنگ با دشمنی نامرئی کشاند که در مصاف با آن کمترین دانش و بینشی توفیق داشته است.